Barbe-Bleue, Jacques Offenbach
Oorspronkelijke titel | Barbe-Bleue |
Nederlandse titel | Blauwbaard |
Componist | Jacques Offenbach |
Tekstdichter | Henri Meilhac en Ludovic Halévy |
Vertaling | Gerard Knoppers |
Genre | Opéra-bouffe (komische opera) |
Première | 5 februari 1866, Parijs, Théâtre des Variétés |
Tijd van handeling | Lang geleden |
Plaats van handeling |
|
Belangrijkste rollen |
|
Kooraandeel | Veel koor |
Orkestbezetting | 2 fluiten, 1 hobo, 2 klarinetten, 1 fagot, 2 hoorns, 2 trompetten, 1 trombone, pauken/slagwerk, strijkers |
Bijzondere eisen | Geen |
Partituur en orkestmateriaal | Leverbaar |
Moeilijkheidsgraad | Niet zo moeilijk; van de tenor (Blauwbaard) wordt nogal veel geëist |
Duur | Normale lengte |
Muziek |
Typisch Jacques Offenbach, sterk parodistisch, hoogtepunt is het duet voor mezzo en tenor in de grafkelderscène; aardige schermscène. Aria Boulotte kan desgewenst hoger worden gezet |
Verhaal |
Het is een parodie op het bekende sprookje van de vrouwenmoordenaar Blauwbaard (van Charles Perrault). Bij Jacques Offenbach gaan de vrouwen niet dood, maar Popolani, zijn alchimist, bewaart de dames in een kelder. Onder leiding van het boerenmeisje Boulotte weten ze te ontsnappen en iedereen krijgt elkaar |
Kostumering | Koor: boerenkleding en hofkleding |
Opmerking | |
Foto's | |
Link | Wikipedia |