1. Paviljoen bij het paleis van koning Hildebrand
2. Tuinen van slot Hoogmaagdenstein
3. De binnenplaats van het slot

• Koning Hildebrand, bariton
• Hilarion, tenor
• Cyril, tenor
• Florian, bariton
• Koning Gama, komische bariton
• Prinses Ida, sopraan
• Lady Blanche, alt

Prachtig zijn, ook weer in dit werk, de uitbundige, vaak parodiërende koren en ensembles; groot vakmanschap spreekt uit de welluidende instrumentatie, en op onverwachte ogenblikken weet Sullivan zijn publiek met een fraaie lyrische melodie te ontroeren. Volgens critici bevat Princess Ida muziek die tot de beste behoort die Sullivan heeft geschreven.

Op éénjarige leeftijd is prinses Ida uitgehuwelijkt aan de tweejarige prins Hilarion, zoon van koning Hildebrand. De jeugdige echtelieden groeien gescheiden op. Als echter de dag komt waarop zij verenigd zouden worden, blijkt Ida zich teruggetrokken te hebben in een burcht, waar zij een universiteit voor vrouwen heeft gesticht. Geen man mag die burcht betreden. Hilarion en twee vrienden weten er echter binnen te dringen door zich in vrouwenkleren te steken en zich als studenten aan te melden. Helaas, zij worden ontmaskerd. Koning Hildebrand wil nu de burcht laten bestormen om zijn zoon te bevrijden en Ida te dwingen haar verplichtingen na te komen. Een bloedige strijd dreigt. Maar de vrouwen blijken minder strijdvaardig dan zij voorgaven te zijn; een voor een laten zij Ida in de steek. Ten slotte zwicht de trotse prinses voor het argument dat, als de vrouwen mannen afzweren, zij misschien wel een lichtend voorbeeld geven aan het nageslacht, maar tegelijkertijd het ontstaan van dat nageslacht ernstig in gevaar brengen. Niets staat dan een jubelende finale nog in de weg.

De spreekteksten zijn door Gilbert (en de vertaler) in verzen gezet. De spelers moeten ze dus letterlijk uit het hoofd leren. De travestiescène (voor drie als vrouw verklede mannen) is hilarisch.