1. Eerste tafereel: Voor een herberg, buiten de stadsmuren
   Tweede tafereel: In een torenkamer
   Derde tafereel: In het koninklijk paleis, of in de paleistuin
2. Eerste tafereel: Werkkamer van de tovenaar Quiribibi
   Tweede tafereel: De ruïnen van Pompeii
   Derde tafereel: Pompeii vóór de uitbarsting van de Vesuvius
   Vierde tafereel: In het koninklijk paleis
   Vijfde tafereel: In het rijk der insecten
3. Eerste tafereel: In het koninklijk paleis
   Tweede tafereel: Marktplein
   Derde tafereel: Paleis

• Frivolinus XXIV, tenor of hoge bariton
• Truc, bas-bariton (komisch)
• Pipertrunck, komische bas
• Baron Koffre, tenor (II)
• Trac, tenor (I)
• Robin-Luron, mezzosopraan (travestie)
• Prinses Kunigonda, mezzosopraan
• Rosée-du-Soir, coloratuursopraan
• Koning Wortel, komische tenor

Deze bizarre opera is vooral de moeite van uitvoering waard wegens de hoge kwaliteit van Jacques Offenbachs muziek. Hoogtepunten zijn natuurlijk de finales: in de eerste is een niesbui op muziek gezet, gevolgd door de opkomst van een koor van rapen en knollen; de tweede heeft een fantastisch koornummer van mieren en vele andere insecten; in de derde wordt een complete revolutie verklankt. Dan is er de dromerige aria van Rosée du Soir, het gedragen Pompeii-kwartet, en het geestige nummer voor soli en koor over de spoorwegen. Het revolutiekoor heeft de kracht van een echte Schlager.

Met de hoofdfiguur, de loszinnige erfvorst Frivolinus, werd duidelijk op keizer Napoleon III gemikt. De losbol komt ten val (vooruitziende blik van Sardou!) en wordt opgevolgd door een tot leven gewekte wortel en zijn lompe hofhouding van rapen en knollen, waarmee de radicalen (radix = wortel) werden bedoeld. Onder leiding van een goede genius reist de verbannen vorst door ruimte en tijd, bezoekt het Pompeii van voor de uitbarsting van de Vesuvius, en leert bij de mieren wat hard werken is. Intussen is het regime van de weerzinwekkende wortel honderd maal erger gebleken dan dat van zijn voorganger. Na een revolutie herkrijgt de balling zijn troon en verdwijnen de wortel en zijn plantaardige kliek weer in de grond.

Het stuk is in alle opzichten extravagant: elf taferelen, tientallen rollen, grote orkestbezetting, overdadige kostumering enz. Het is daarom alleen geschikt voor zeer grote gezelschappen, of als jubileumproductie. Het aantrekken van ballet en veel figuratie is aanbevolen. Maar als men niet opziet tegen organisatorische rompslomp, dan wordt men beloond met een zowel voor publiek als spelers zeer spectaculaire politiek-satirische muziektheater-productie.