Le Roi Carotte, Jacques Offenbach

Oorspronkelijke titel Le Roi Carotte
Nederlandse titel Koning Wortel (of: De wortel aan de macht)
Componist Jacques Offenbach
Tekstdichter Victorien Sardou
Vertaling Joop C.G. Fransen
Genre Opérette-féerie (komische opera) in drie bedrijven (elf taferelen)
Première 15 januari 1872, Théâtre de la Gaîté, Parijs
Tijd van handeling Het stuk speelt in de negentiende eeuw
Plaats van handeling
  1. Eerste tafereel: Voor een herberg, buiten de stadsmuren
    Tweede tafereel: In een torenkamer
    Derde tafereel: In het koninklijk paleis, of in de paleistuin
  2. Eerste tafereel: Werkkamer van de tovenaar Quiribibi
    Tweede tafereel: De ruïnen van Pompeii
    Derde tafereel: Pompeii vóór de uitbarsting van de Vesuvius
    Vierde tafereel: In het koninklijk paleis
    Vijfde tafereel: In het rijk der insecten
  3. Eerste tafereel: In het koninklijk paleis
    Tweede tafereel: Marktplein
    Derde tafereel: Paleis
Belangrijkste rollen
  • Frivolinus XXIV, tenor of hoge bariton
  • Truc, bas-bariton (komisch)
  • Pipertrunck, komische bas
  • Baron Koffre, tenor (II)
  • Trac, tenor (I)
  • Robin-Luron, mezzosopraan (travestie)
  • Prinses Kunigonda, mezzosopraan
  • Rosée-du-Soir, coloratuursopraan
  • Koning Wortel, komische tenor
Kooraandeel Veel koor
Orkestbezetting 2 fluiten, 2 hobo's, 2 klarinetten, 2 fagotten, 2 hoorns, 2 trompetten, 3 trombones, pauken/slagwerk, strijkers
Bijzondere eisen Een militaire fanfare op het toneel (kan ook worden weggelaten)
Partituur en orkestmateriaal Leverbaar
Moeilijkheidsgraad Niet moeilijk
Duur Drie bedrijven, totale duur: ongeveer 2½ uur
Muziek

Deze bizarre opera is vooral de moeite van uitvoering waard wegens de hoge kwaliteit van Jacques Offenbachs muziek. Hoogtepunten zijn natuurlijk de finales: in de eerste is een niesbui op muziek gezet, gevolgd door de opkomst van een koor van rapen en knollen; de tweede heeft een fantastisch koornummer van mieren en vele andere insecten; in de derde wordt een complete revolutie verklankt. Dan is er de dromerige aria van Rosée du Soir, het gedragen Pompeii-kwartet, en het geestige nummer voor soli en koor over de spoorwegen. Het revolutiekoor heeft de kracht van een echte Schlager.

Verhaal

Met de hoofdfiguur, de loszinnige erfvorst Frivolinus, werd duidelijk op keizer Napoleon III gemikt. De losbol komt ten val (vooruitziende blik van Sardou!) en wordt opgevolgd door een tot leven gewekte wortel en zijn lompe hofhouding van rapen en knollen, waarmee de radicalen (radix = wortel) werden bedoeld. Onder leiding van een goede genius reist de verbannen vorst door ruimte en tijd, bezoekt het Pompeii van voor de uitbarsting van de Vesuvius, en leert bij de mieren wat hard werken is. Intussen is het regime van de weerzinwekkende wortel honderd maal erger gebleken dan dat van zijn voorganger. Na een revolutie herkrijgt de balling zijn troon en verdwijnen de wortel en zijn plantaardige kliek weer in de grond.

Kostumering
Dames: burgeressen, meisjes van de studenten, hofdames, enz.
Heren: burgers, studenten, hovelingen, soldaten, enz.
Verder voor koor, soli en figuratie: Romeinse kleding (Pompeii), knollen en rapen, insecten enz.
Opmerking

Het stuk is in alle opzichten extravagant: elf taferelen, tientallen rollen, grote orkestbezetting, overdadige kostumering enz. Het is daarom alleen geschikt voor zeer grote gezelschappen, of als jubileumproductie. Het aantrekken van ballet en veel figuratie is aanbevolen. Maar als men niet opziet tegen organisatorische rompslomp, dan wordt men beloond met een zowel voor publiek als spelers zeer spectaculaire politiek-satirische muziektheater-productie.

Foto's
Link Wikipedia (fr)

< Reynaert | Volg | Ruddigore >

Tags: Offenbach | Fransen