Zar und Zimmermann, Albert Lortzing
Oorspronkelijke titel | Zar und Zimmermann (oorspronkelijk Czaar und Zimmermann) of Die zwei Peter |
Nederlandse titel | Tsaar en timmerman |
Componist | Albert Lortzing |
Tekstdichter | Albert Lortzing, naar het toneelstuk Le Bourgmestre de Sardam, ou Les Deux Pierres van A.H.J. Mélesville, J.T. Merle en E.C. de Boirie |
Vertaling | Gerard Knoppers |
Genre | Operette in drie bedrijven |
Première | 22 december 1837, Stedelijk theater, Leipzig |
Tijd van handeling | Het stuk speelt in de zomer van 1697 |
Plaats van handeling |
|
Belangrijkste rollen |
|
Kooraandeel | Flink kooraandeel |
Orkestbezetting | 2 fluiten, 2 hobo's, 2 klarinetten, 2 fagotten, 4 hoorns, 2 trompetten, 3 trombones, pauken/slagwerk, strijkers |
Bijzondere eisen | Alleen een grote orkestbezetting doet dit werk recht. |
Partituur en orkestmateriaal | Leverbaar |
Moeilijkheidsgraad | De koren zijn niet moeilijk. Aan de solisten worden wel flinke eisen gesteld. |
Duur | Drie bedrijven, totale duur: ongeveer 2½ uur |
Muziek |
Volwaardige operapracht. Schitterende koren, een fraai sextet, geestige duetten, een krachtig timmermanslied, de fameuze buffo-aria van de burgemeester (O sancta justitia), het lyrische lied van Châteauneuf (Lebe wohl, mein flandrisches Mädchen), het is allemaal muzikaal zeer aantrekkelijk. Absolute hoogtepunten zijn natuurlijk:
|
Verhaal |
Tsaar Peter de Grote vertoeft incognito te Zaandam om het scheepstimmervak te leren. Ook werkzaam op de werf is een Russische deserteur, Peter Iwanov. Weldra dringt het gerucht dat de Russische tsaar in het stadje verblijft door tot de burgemeester, die een grootscheepse huldiging wil organiseren. Hij vergist zich echter in de persoon; hij denkt dat de deserteur de tsaar is. Na vele verwikkelingen keert de tsaar terug naar Rusland en Peter Iwanov ontloopt zijn straf voor de desertie en krijgt zijn geliefde Marie, de dochter van de burgemeester, tot bruid. |
Kostumering | Eén kostuum voor allen (Zaanse volkskleding) |
Opmerking | |
Foto's | |
Link | Wikipedia (en) |