• Aesculapius Carboy, een jonge apotheker, tenor
• Eliza Smith, sopraan
• Thomas Brown, bariton
• Laetitia, sopraan
• Mr. Grinder, haar vader, bas-bariton

The Zoo bevat heel aantrekkelijke muziek. Het lied van de apotheker is een voorloper van de entree-aria van Nanki-Poo (The Mikado). Heel leuk is het kwartet van de twee liefdesparen: het ene stel bezingt op hoogdravende wijze de liefde, het andere paar is verwikkeld in een uitgebreide opsomming van wat je zoal kunt eten en drinken in een dierentuin; ze zingen het eerst apart en daarna allemaal tegelijk. Hilarisch is de muziek bij de scène van de flauwgevallen heer, waarbij het koor allerlei goedbedoelde, maar tegenstrijdige adviezen geeft. Ook het koor no. 9 (uiterst beleefd en zacht te zingen) en het vermakelijke lied van Eliza (die al haar minnaars niet uit elkaar kan houden) zijn zeer de moeite waard

Een jonge apotheker is verliefd op een kruideniersdochter, maar de vader van het meisje is fel tegen een verbintenis. Verteerd door verdriet wil de jongeman zich voor de beren in de Londense dierentuin werpen. Een ander belangrijk personage is een zekere Thomas Brown, op het oog een gewone burger, maar in werkelijkheid de hertog van Islington in vermomming. Hij is verliefd op de juffrouw van het theepaviljoen in de dierentuin. Om zijn liefde te bewijzen bestelt en nuttigt hij alles wat zij te koop heeft. Hij overeet zich en valt flauw; de bezoekers van de Zoo brengen hem bij en ontdekken zijn ware identiteit: onder zijn jas draagt hij de Orde van de Kouseband. Tal van verwikkelingen volgen: de rentenierende kruidenier komt zijn dochter en de wanhopige apotheker vervloeken; de juffrouw van het paviljoen verneemt dat ze hertogin wordt, maar ze wil liever bij de dieren blijven; de hertog koopt daarop de hele dierentuin en geeft zoveel geld aan de verliefde apotheker, dat de vader van zijn aanbedene geen bezwaar meer maakt. Twee gelukkige paren zijn het resultaat, de bezoekers juichen, de dieren juichen mee en Groot-Brittannië beheerst de zee, jawel.